Τι δεν θα κάνω φέτος – Αποφάσεις για τη νέα χρονιά

Νέα χρονιά, νέες σκέψεις, νέες αποφάσεις… Κάθε χρόνο λίγο πριν έρθει η νέα χρονιά αναλογιζόμαι όλα όσα θέλω να αλλάξω στη ζωή μου. Φέτος όμως αποφάσισα ότι υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν θα τα συμπεριλάβω στη λίστα μου και ένα το οποίο αν και σημαντικό πάντα το ξεχνάω…

Ο καινούριος χρόνος αποτελούσε για μένα πάντα την αφετηρία για νέα όνειρα, προσδοκίες, ελπίδες ότι φέτος, ναι θα αλλάξω τα κακώς κείμενα. Σα να περίμενα μια νέα Λετίτσια να σηκωθεί από το κρεβάτι την 1η Ιανουαρίου και να διεκδικήσει όλα όσα πίστευε ότι της χρώσταγε ο εαυτός της. Πιο μαχητική, πιο αποφασιστική, πιο διεκδικητική, πιο αδύνατη, πιο συμβιβαστική, πιο αθλητική, πιο, πιο, πιο… Μετά από χρόνια και χρόνια σκέψεων, πειραματισμών και αποφάσεων που κάποιες φορές κρατούσαν μερικές μέρες, ή μερικές εβδομάδες, κάποια λιγοστά μερικούς μήνες και ελάχιστα για πάντα, αποφάσισα ότι κάποια πράγματα πρέπει απλά να τα αποδεχτώ ως έχουν. Κάποια πράγματα είναι ίσως πολύ αργά για να αλλάξουν.

Είναι πολύ αργά για να τρέφω αυταπάτες για το σώμα μου

Ναι, μπορώ να χάσω βάρος, αν έχω πάρει κάποια επιπλέον κιλά. Μπορώ και πρέπει να γυμνάζομαι για να έχω σφιχτό σώμα, για να είμαι υγιής και να νιώθω καλύτερα, αλλά θα πρέπει να είμαι ειλικρινής και να αποδεχτώ πώς ότι κι αν κάνω δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσω το σώμα μοντέλου. Το σώμα μου θα είναι πάντα τέλειο για μένα, για τον δικό μου σωματότυπο, και ας έχει ατέλειες, έχει και χαρίσματα. Είναι τέλειο γιατί με εξυπηρετεί, με βοηθά να μετακινούμαι, να εργάζομαι, να αισθάνομαι. Το σώμα μου/μας είναι ένα ένα ζωντανό θαύμα, έργο ενός Πάνσοφου Δημιουργού που όμοιο του δεν υπάρχει. Γιαυτό αυτό που θα ήθελα να γράψω φέτος στη λίστα μου δεν είναι πόσα κιλά πρέπει να χάσω ώστε να μοιάζω με τα μοντέλα της τηλεόρασης και των περιοδικών, αλλά το ότι θα πρέπει κάθε μέρα να σκέφτομαι πόσο πολύ αγαπώ, θαυμάζω και εκτιμώ το σώμα μου και να του πω ευχαριστώ. Δεν είναι εύκολο, το ξέρω. Οι περισσότεροι έχουμε μια διαταραγμένη σχέση με το σώμα μας, όσο πιο διαταραγμένη μάλιστα, τόσο πιο δύσκολο είναι να του πούμε ότι το αγαπάμε. Αλλά φέτος αποφάσισα να επιμείνω! Ίσως η αποδοχή του εαυτού μου μπορεί να με βοηθήσει να φτάσω στην κατάσταση αυτή που ο διάσημος καθηγητής του Χάρβαρντ dr. Herbert Benson ονομάζει «ανταπόκριση στη χαλάρωση», μια κατάσταση που το σώμα μπορεί να χαλαρώσει πλήρως και να αυτοθεραπευτεί.

Είναι πολύ αργά για να ζω χωρίς προορισμό

Η αλήθεια είναι ότι αυτή μου την απόφαση την έχω πάρει εδώ και πολλά πολλά χρόνια αλλά την επαναλαμβάνω κάθε χρόνο για να μην την ξεχάσω ποτέ. Ο προορισμός ζωής δεν αφορά μόνο την υγεία, την καριέρα ή την οικογένεια. Ξέρω ότι δεν πρόκειται να γίνω αυτόματα ευτυχισμένη επειδή αδυνάτισα ή επειδή βρήκα δουλειά ή απόκτησα καινούριο αυτοκίνητο. Αυτά είναι επιμέρους στόχοι που θα μου προσφέρουν εμπειρίες, ώστε να «χτίσω» το γενικότερο πλάνο του σκοπού της ζωής μου. Πάντα πίστευα ότι αν η ζωή ήταν μια σκάλα ο προορισμός θα ήταν το κεφαλόσκαλο και οι στόχοι τα σκαλοπάτια για να φτάσω σε αυτό. Για μένα ο προορισμός αφορά τον τρόπο που ανταποκρίνομαι σε όσα μου συμβαίνουν, στο κατά πόσον τους επιτρέπω να με επηρεάζουν και στα μαθήματα που παίρνω από αυτά. Εστιάζω για παράδειγμα στις άσχημες πλευρές μιας κακής σχέσης ή στα μαθήματα ζωής που παίρνω από αυτήν; Μαθαίνω από τα λάθη και τις κακές εμπειρίες μου ή απλώς κλαιγόμαι για το πόσο άσχημα πράγματα μου συνέβησαν; Όταν ζούμε εκπληρώνοντας τον προσωπικό μας προορισμό πιστεύω ότι κάθε μας ενέργεια μάς ευχαριστεί και μας ικανοποιεί. Ενώ όταν απομακρυνόμαστε από αυτόν, φωλιάζουν μέσα μας αρνητικά συναισθήματα -λύπη, θυμό, άγχος, απελπισία- αλλά και άσχημα σωματικά συμπτώματα -οι μυς μας είναι τεταμένοι, αρρωσταίνουμε πιο εύκολα, τα επίπεδα ενέργειάς μας πέφτουν.

Είναι πολύ αργά για να μετατρέψω τους δηλητηριώδεις ανθρώπους σε καλούς

Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται εξάσκηση, γιατί πολύ συχνά το ξεχνάω μετά από 1-2 μήνες. Φαντάζομαι ότι και εσύ θα έχεις εμπειρίες από «φίλους» που μιλούν ακατάπαυστα για τα προβλήματά τους χωρίς ποτέ να ενδιαφέρονται για τα δικά σου, από συγγενείς που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη απαιτώντας από εσένα το συνεχές ενδιαφέρον και τη βοήθεια σου, από συναδέλφους που σου αναθέτουν δικές τους ευθύνες γιατί οι ίδιοι δεν προλαβαίνουν. Μπορεί και εσύ και εγώ να έχουμε ξοδέψει επανειλημμένα τον πολύτιμο χρόνο μας για να σταθούμε δίπλα τους, αλλά -μάντεψε!- είναι πολύ αργά για τους «σώσουμε». Θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι κάποιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν! Δεν θα πρέπει να αφήνουμε τη συμπεριφορά τους να μας απογοητεύει. Είναι αυτοί που είναι, ενώ εμείς έχουμε άλλες ανάγκες και άλλα πιστεύω. Θα πρέπει να φροντίσουμε τον εαυτό μας καλύτερα και να μαζέψουμε γύρω μας άλλους ανθρώπους που να έχουν θετική στάση και διάθεση, και είναι πρόθυμοι να μας αγαπήσουν αληθινά.

Είναι πολύ αργά για να νιώθω ενοχές επειδή απολαμβάνω μικροπράγματα

Ναι, το ξέρω… Ο χρόνος είναι χρήμα, οι υποχρεώσεις είναι πολλές, η πίεση είναι μεγάλη. Ωστόσο φέτος θα διεκδικήσω την ευχαρίστηση που μου προσφέρει το «χάσιμο χρόνου», όπως το αποκαλούν οι περισσότεροι. Θα μιλήσω στα φυτά μου στη γλάστρα γιατί είμαι σίγουρη ότι με «ακούνε» και ανταποκρίνονται με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο. Θα κάτσω με τον σκύλο μου αγκαλιά να τον χαϊδέψω μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Θα κάνω διαλογισμό περισσότερη ώρα από τα συνηθισμένα μου 10 λεπτά. Θα αφήσω το μυαλό μου να ταξιδέψει κοιτάζοντας τον απέναντι τοίχο. Θα απολαύσω το πρωινό μου ρόφημα με ηρεμία, σα να είναι το πιο σημαντικό πράγμα μέσα στη μέρα. Θα κάνω ότι οι άλλοι χαρακτηρίζουν ανούσιο και χρονοβόρο γιατί αυτό είναι κάτι που με ηρεμεί και με βοηθά να αντιμετωπίζω πιο αποτελεσματικά την πραγματικότητα. Θα το κάνω χωρίς ενοχές αυτή τη φορά και χωρίς να νιώθω ότι κάποιου το χρόνο κλέβω, και το ίδιο προτείνω και σε σένα.

Δεν είναι ποτέ αργά για να πω «ευχαριστώ»

Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορώ να κάνω στον εαυτό μου φέτος, σήμερα και για πάντα. Όπως όλοι μας, έτσι και εγώ συνήθως παραβλέπω τα απλά, μικρά και καθημερινά ως πράγματα ασήμαντα ενώ αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της ζωής μας. Η ευγνωμοσύνη μπορεί να δώσει τις σωστές διαστάσεις σε κάθε καθημερινή δυσκολία, να μας κάνει να απαρνηθούμε τον εγωισμό. Αντί να εξοργίζομαι ή να απογοητεύομαι φέτος θα επιλέξω να είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που έχω, για όλα αυτά που πάνε καλά στη ζωή μου, όσο ταπεινά και αν μου φαίνονται. Θα προσπαθήσω κάθε φορά που τα πράγματα είναι δύσκολα να λέω: Σε ευχαριστώ Θεέ μου γιατί κάθε φορά ο ήλιος ξεπροβάλλει πίσω από τα σύννεφα μετά την καταιγίδα. Σε ευχαριστώ γιατί ότι και αν συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη ζωή μου θα περάσει. Και κατά βάθος το ξέρω, ο ήλιος θα λάμψει ξανά!