Κι αν δεν ήταν θέμα επιβίωσης; (Ένας πρωινός στοχασμός)

Γράφει η Nicole Meeuws

Σήμερα το πρωί θέλω να σου κάνω μια ερώτηση.
Όχι για να εντυπωσιάσεις κανέναν.
Όχι για να τη δημοσιεύσεις.
Μόνο εσύ με εσένα.

Αν δεν χρειαζόταν να ανησυχείς για τα χρήματα, αν η επιβίωση δεν ήταν καθημερινή πίεση, τι θα επέλεγες αληθινά να κάνεις με τη ζωή σου;
Αν το νοίκι ήταν πληρωμένο, το ψυγείο γεμάτο, το ρεύμα αναμμένο…
Τι θα διάλεγες να κάνεις κάθε μέρα;

Και να είσαι ειλικρινής. Πραγματικά ειλικρινής.
Όχι τι “φαίνεται” καλό.
Όχι τι θα έκανε περήφανους τους άλλους.
Αλλά τι θέλει η ψυχή σου. Το σώμα σου. Ο κουρασμένος εαυτός σου.

Ίσως να έγραφες ποίηση.
Ίσως να ξεκινούσες ένα μικρό καφενείο.
Ίσως να φύτευες λαχανικά. Ή να ταξίδευες. Ή να μάθαινες κάτι νέο.
Ίσως να βοηθούσες άλλους. Ή να ζωγράφιζες. Ή να δίδασκες.

Αλλά ίσως, εξίσου ειλικρινά, ίσως να…
Μην έκανες απολύτως τίποτα.
Να έβλεπες ατελείωτη τηλεόραση.
Να καθόσουν στο κρεβάτι για ώρες.
Να κάπνιζες πολύ.
Να χαζολογούσες στο κινητό.
Να καθόσουν σιωπηλά με όλο αυτό που κουβαλάς.
Να έκλαιγες.
Να κοιμόσουν.
Να ένιωθες χαμένος.
Ή να παραδεχόσουν πως δεν ξέρεις ποιος είσαι, πέρα από το «πρέπει να επιβιώσω».
Κι αυτό εντάξει είναι.

Δεν γράφω για να σου πω να γίνεις παραγωγικός.
Γράφω για να σε βοηθήσω να δεις τον εαυτό σου.
Γιατί η επιβίωση έχει κόστος. Όχι μόνο σε χρόνο και κόπο, αλλά και σε ταυτότητα.
Κι όταν ο βρόγχος της ανάγκης χαλαρώνει, έστω και στη φαντασία μας, τότε αναδύεται η αλήθεια.
Οπότε να η πραγματική ερώτηση σήμερα:
Αν δεν ήταν η επιβίωση το βασικό σου μέλημα, ποια θα ήταν η δική σου αλήθεια;
Κι έπειτα, μια πιο γήινη ερώτηση:
*Υπάρχει ένα μικρό κομμάτι αυτής της αλήθειας που μπορείς να κάνεις έτσι κι αλλιώς;

Αν θέλεις να γνωρίσεις καλύτερα τη Nicole Meeuws, μπορείς να διαβάσεις τη συνέντευξή της εδώ:  Nicole Meeuws: Η ζωγραφική είναι ένα δώρο που αναδύθηκε από μέσα μου. Σε μια εκ βαθέων συνέντευξη μας μιλά για όλα όσα επηρέασαν το έργο της, τα όνειρα και τους στόχους της.

And if it wasn’t about survival (A morning reflection)

By Nicole Meeuws

This morning I want to ask you a question.
Not to impress anyone.
Not to post it somewhere.
Just you with yourself.

If you didn’t have to worry about money,
if survival wasn’t a daily pressure,
what would you truly choose to do with your life?

If the rent was paid, the fridge full, the electricity on…
What would you choose to do every day?

And be honest. Really honest.
Not what “seems” good.
Not what would make others proud.
But what your soul wants. Your body. Your tired self.

Maybe you’d write poetry.
Maybe you’d open a small café.
Maybe you’d grow vegetables. Or travel. Or learn something new.
Maybe you’d help others. Or paint. Or teach.

But maybe, just as honestly, maybe you’d…
Do absolutely nothing.
Watch endless TV.
Lie in bed for hours.
Smoke a lot.
Mindlessly scroll on your phone.
Sit silently with all that you carry.
Cry.
Sleep.
Feel lost.
Or admit that you don’t know who you are, beyond “I must survive.”

And that’s okay too.

I’m not writing this to tell you to be productive.
I’m writing to help you see yourself.
Because survival comes at a cost.
Not just in time and effort, but in identity.

And when the noose of necessity loosens—
even just in our imagination—
truth begins to surface.

So here is the real question today:
If survival wasn’t your main concern, what would your truth be?

And then, a more grounded question:
Is there a small part of that truth you can live out anyway?