Ο φίλος μου με κοροϊδεύει για τα κιλά μου. Είναι σωστό;

Αγαπητή Ευτυχία,

από μικρή με βασάνιζαν κάποια εξτρά κιλά. Δεν ήταν κάτι φοβερό, απλώς ήμουν πάντα αυτό που λένε αφρατούλα. Κάπου εκεί στην τρίτη Λυκείου με το άγχος των εξετάσεων και αργότερα όταν μετακόμισα σε άλλη πόλη για να σπουδάσω τα λίγα αυτά κιλάκια έγιναν αρκετά παραπάνω. Επειδή είμαι γενικά εξωστρεφής και χαρούμενη δεν άφησα το βάρος μου να γίνει εμπόδιο στις κοινωνικές μου σχέσεις. Εντάξει, στενοχωριέμαι που δεν είμαι μοντέλο, ούτε καν κανονική δεν με λες, αλλά δεν θα σκάσω κιόλας, έτσι σκεφτόμουν πάντα. Πριν από ένα περίπου χρόνο γνώρισα το «Χάρη» και είναι υπέροχος. Όταν γνωριστήκαμε ήμασταν και οι δυο παχουλοί, σύντομα όμως αυτός αποφάσισε ότι πρέπει να χάσει τα περιττά κιλά, και το έκανε σκοπό του. Γυμναστήριο, δίαιτα, συμπληρώματα διατροφής. Προσπάθησα και προσπαθώ να του συμπαρασταθώ, ωστόσο συχνά κάνω λάθη. Δεν είναι εύκολο να αποφεύγω όλα τα απαγορευμένα φαγητά όταν είμαστε μαζί, ή να μην αγοράζω κίτρινα τυριά που είναι η αδυναμία μου, ή να μην έχω ποτέ μπισκότα σοκολάτας στο ντουλάπι. Εντάξει, δεν το κάνω συνέχεια, αλλά πότε πότε συμβαίνει. Ο Χάρης προσπαθεί να με πείσει να τον ακολουθήσω, ωστόσο δεν αισθάνομαι έτοιμη να κάνω κάτι τέτοιο. Και εδώ είναι το πρόβλημα… Συχνά όταν βγαίνουμε έξω και πίνει κάνει διάφορα άκομψα σχόλια για το βάρος μου και το χειρότερο είναι ότι βρίσκονται μπροστά και άλλοι συγγενείς ή φίλοι. Τα παρουσιάζει ως δήθεν αστεία κάνοντας τους όλους να γελάνε αλλά εγώ πληγώνομαι παρόλο που πολλές φορές γελάω. Του έχω πει αρκετές φορές να το σταματήσει και ότι δεν μου αρέσει αλλά αυτός απαντά πώς είναι πλάκα και πρέπει να μάθω από αστεία. Πριν μερικές μέρες έκανε ξανά το ίδιο και είπε «Λοιπόν εγώ θα σταματήσω τη δίαιτα εκτός και αν κάνει μαζί μου και η φαλαινογοργόνα μου». Ένας θείος του το βρήκε πολύ αστείο και άρχισε να χασκογελάει και εγώ ένιωσα τα μάγουλά μου να καίνε και τα μάτια μου να δακρύζουν. Δεν μπόρεσα να διατηρήσω την ηρεμία μου και στήσαμε έναν καβγά τρικούβερτο μπροστά στο σόι. Αν και δεν μετανιώνω για ότι του είπα, ότι δηλαδή θέλω να σταματήσει τους χαρακτηρισμούς για μένα, ότι έτσι είναι το σώμα μου, αυτό είναι το βάρος μου και αν του κάνω, ωστόσο μετανιώνω για τον τρόπο που τα είπα κλαίγοντας και ουρλιάζοντας θυμωμένη. Πραγματικά τον αγαπώ με όλη μου την καρδιά και δεν θέλω να χωρίσουμε. Όταν το σκέφτομαι ψύχραιμα λέω ότι παραφέρθηκα αλλά δεν ξέρω πώς να τον κάνω να σταματήσει τα σχόλια. Μήπως είμαι παράλογη; Μήπως τελικά δεν καταλαβαίνω από αστεία;
«Σίλβια»

Αγαπητή Σίλβια,

δεν είσαι παράλογη. Η συμπεριφορά αυτή του φίλου σου δείχνει έλλειψη σεβασμού προς εσένα και διάθεση να σε πληγώσει έστω και αν γίνεται μόνο όταν πίνει. Η θέση του γίνεται χειρότερη από το ότι ποτέ δεν σου έχει ζητήσει συγγνώμη μετά, ούτε προσπαθεί να ελέγξει τον εαυτό του ώστε να μην επαναλάβει τα ίδια. Δείχνει έναν άνθρωπο που βαθιά μέσα του ευχαριστιέται να βασανίζει κάποιον πιο αδύναμο και από ότι φαίνεται αντλεί κάποιου είδους δύναμη από αυτό. Τη λύση στο πρόβλημά σου την είπες η ίδια, αν δεν του αρέσεις όπως είσαι τότε ας πάει να βρει μια άλλη. Είναι σκληρό αυτή τη στιγμή να το αποδεχτείς αλλά αυτό μακροπρόθεσμα θα είναι το καλύτερο για σένα. Κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν με κάθε τρόπο να ελέγξουν τη ζωή μας και για να το κάνουν αυτό πατάνε πάνω στις αδυναμίες μας. Όχι, δεν σου αξίζει ο Χάρης, είναι πολύ λίγος για σένα και πραγματικά εκεί έξω υπάρχουν πολλοί θαυμάσιοι άνθρωποι που περιμένουν να σε γνωρίσουν