Ο άντρας μου με απάτησε και τον χώρισα. Θέλω να τον εκδικηθώ

Η εξομολόγηση του συζύγου της ότι την απάτησε έφερε τον χωρισμό και το διαζύγιο. Αν και πήρε την εκδίκησή της νιώθει ακόμα πόνο. Πώς μπορεί να το διαχειριστεί; Η Ευτυχία συμβουλεύει…

Αγαπητή Ευτυχία,

πριν λίγους μήνες έπιασα τον άντρα μου να μου λέει ψέματα σχετικά με το που ήταν και τελικά μου ομολόγησε ότι με απατούσε με κάποια γνωστή μας. Φούντωσα, θύμωσα και δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά. Ένιωσα ότι μου κοβόταν η ανάσα, ζαλίστηκα και ξαφνικά είδα ολόκληρη τη ζωή μου μπροστά στα μάτια μου σαν ταινία. Τα ξενύχτια μου στο νοσοκομείο όταν είχε αρρωστήσει σοβαρά, τα παιδιά μας που ουσιαστικά τα είχα μεγαλώσει μόνη μου γιατί αυτός συνέχεια ταξίδευε με τη δουλειά του, την καριέρα μου που την είχα βάλει σε δεύτερη μοίρα ώστε αυτός να παίρνει προαγωγές, όλες τις θυσίες και τις υποχωρήσεις μου για το καλό της οικογένειάς μου, τις χαμένες μου ευκαιρίες, τα ψεύτικα χαμόγελά μου… 

Στην αρχή τον κοίταξα ανέκφραστη, στη συνέχεια χωρίς να μιλήσω πήγα στο δωμάτιό μας και άρχισα να πακετάρω τα πράγματά του. Με ακολούθησε και άρχισε να απολογείται, να ζητάει συγγνώμη, να κάνει ότι κλαίει, να με τραβάει για να του μιλήσω. Ο θυμός με είχε κυριεύσει τόσο πολύ ώστε δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη, απλώς μάζευα τα ρούχα του. Όταν όμως τον άκουσα να λέει ότι ήταν και δικό μου λάθος γιατί τον τελευταίο καιρό ήμουν ψυχρή μαζί του ούρλιαξα τόσο δυνατά ώστε νομίζω πρέπει να με άκουσε όλη η γειτονιά. Μετά πήγε να με αγκαλιάσει και τον έσπρωξα με τόση δύναμη (πραγματικά δεν ξέρω που την βρήκα) ώστε έπεσε πάνω σε ένα τραπεζάκι και έσπασε μια λάμπα. Άρπαξα το σπασμένο γυαλί και απειλώντας τον ούρλιαξα: 

«Φύγε από το σπίτι μου τώρα!» Τρομαγμένος πήρε τις βαλίτσες του και εξαφανίστηκε. 

Στη συνέχεια και ενώ βρισκόμουν ακόμα εν βρασμώ ψυχής τηλεφώνησα στους γονείς μου, στα πεθερικά μου, στον σύζυγο της γνωστής μας και ερωμένης του και τους ενημέρωσα με κάθε λεπτομέρεια για το τι έχει συμβεί, καθώς επίσης και για την πρόθεσή μου να πάρω διαζύγιο. Επίσης έστειλα μέιλ σε όλους τους φίλους και συγγενείς μας και σα να μην έφτανε αυτό έκανα και ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα με το γεγονός τόσο στο δικό μου λογαριασμό όσο και στον δικό του πριν προλάβει να αλλάξει τους κωδικούς. Μετά τηλεφώνησα στο δικηγόρο μου. Όλα αυτά έγιναν μόλις σε ένα απόγευμα. 

Από τότε έχουν περάσει οχτώ μήνες. Το διαζύγιο έχει πάρει το δρόμο του και εγώ νιώθω ότι επιτέλους ξύπνησα από ένα άσχημο όνειρο. Ο πρώην άντρας μου μένει τώρα με τους δικούς του και παίρνει τα παιδιά τα Σαββατοκύριακα, η ερωμένη του χώρισε με τον άντρα της αλλά από ότι ξέρω δεν έχουν σχέση με τον πρώην μου, τα πρώην πεθερικά μου δεν θέλουν να με δουν ούτε ζωγραφιστή, οι γονείς μου με στηρίζουν αλλά ξέρω πώς αν και δεν μου λένε τίποτα θα προτιμούσαν να είχα κάνει τα στραβά μάτια. Όλες μου οι φίλες αλλά και οι κοινοί μας γνωστοί έχουν πάρει το μέρος μου και προσπαθούν να με βοηθήσουν. Όταν μιλάνε γι’ αυτόν τον λένε ο «μα…» ακόμα και μπροστά μου. 

Καμιά φορά σκέφτομαι όλη τη σκηνή έτσι όπως έγινε και με πλημμυρίζει ξανά η οργή. Δεν με ενδιέφερε τίποτα άλλο εκείνη την ώρα παρά μόνο να τον εκδικηθώ και να του προκαλέσω όσο μπορούσα περισσότερο πόνο, όπως ο πόνος που ένιωθα εγώ. Δεν πίστευα ποτέ μέχρι τότε, ότι εγώ η αδύναμη, η γλυκιά, η καλή σύζυγος που σπάνια αντιμιλούσα ή θύμωνα μπορεί να έκρυβα μέσα μου τόση οργή. Ήθελα απλώς να εξαφανιστεί, να χαθεί, να μην τον ξαναδώ ποτέ… Νομίζεις ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα;
Ευχαριστώ
Κλάρα

Αγαπητή Κλάρα,

θα αγνοήσω την τελευταία ερώτηση «Νομίζεις ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα;» και αυτό γιατί νομίζω ότι προσπαθείς να ξεφύγεις από το να απαντήσεις άλλα πολύ πιο σημαντικά ερωτήματα που σε αφορούν, όπως: Είχα άλλες επιλογές όταν ο άντρας μου προσπαθούσε να δικαιολογηθεί από το να τον πετάξω έξω από το σπίτι; Μπορούσα να έχω κάνει κάτι διαφορετικό από το να πάρω όλα εκείνα τα τηλέφωνα, να στείλω τα μέιλ και να κάνω τις αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα; Ήταν πραγματικά τόσο σημαντικό να τα κάνω όλα αυτά; Γιατί αντέδρασα τόσο βίαια; Μήπως επειδή είχα φτάσει σε ένα σημείο που πλέον είχα κουραστεί και ήθελα να τον χωρίσω; Γιατί τον απείλησα με το κομμένο γυαλί; Ήθελα στα αλήθεια να τον τραυματίσω; Είναι σωστό να αφήνω τους φίλους μου να τον λένε μπροστά μου «ο μα…»;

Δεν μπορώ να ξέρω τι έγινε πραγματικά μεταξύ σας τη στιγμή της αποκάλυψης. Αν ένιωσες ότι απειλείσαι, αν προσπάθησε να σε τραβήξει με τη βία για να τον προσέξεις, αν δεν κατάλαβες καλά τις προθέσεις του, αν σε χτύπησε… Μόνο εσύ μπορείς να δώσεις τις απαντήσεις σε αυτά. Είναι ωστόσο πιθανό -όπως το βλέπω εγώ- ότι κάπου κάνατε και οι δυο σας λάθος και αποφάσισες συνειδητά ή ασυνείδητα να παίξεις το ρόλο του θύματος δείχνοντας εκδικητικότητα, κακία και έχθρα για πολύ καιρό μετά. 

Προσωπική μου άποψη είναι ότι θα σου έκανε καλό να επισκεφτείς κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας προκειμένου να σε βοηθήσει να θεραπεύσεις τις πληγές σου και να σε βοηθήσει να απαντήσεις τα παραπάνω ερωτήματα. Κυρίως όμως για να σε μάθει να διαχειρίζεσαι το θυμό σου, να κατανοήσεις την οργή και τα ξεσπάσματά σου. Μπορεί να περιγράφεις τον εαυτό σου ως «αδύναμη, γλυκιά, καλή σύζυγος που σπάνια αντιμιλούσες ή θύμωνες» ωστόσο φαίνεται ότι έκρυβες πολύ καταπιεσμένο θυμό που δεν ήξερες πώς να τον εκφράσεις. Και ξαφνικά εξερράγεις… 

Νομίζω ότι ο πραγματικός λόγος που μου γράφεις είναι ότι βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι οι φίλοι σου δεν σου λένε τι πραγματικά πιστεύουν. Απλώς θέλουν να σε αφήσουν να πιστεύεις ότι εσύ είσαι η καλή και το θύμα, ενώ αυτός είναι ο κακός και ο μα… που σε απάτησε και σε πρόδωσε. Φαίνεται όμως ότι και η ίδια βλέπεις πώς όσο ακολουθείς αυτό το δρόμο δεν μπορείς να ηρεμήσεις, δεν μπορείς να βρεις την εσωτερική σου γαλήνη, νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Θα μπορούσες και πάλι να έχεις πάρει διαζύγιο χωρίς ωστόσο να έχεις βλάψει τόσους άλλους ανθρώπους παράλληλα, επικοινωνώντας τα αληθινά σου συναισθήματα τον θυμό και τον πόνο σου.

Στην πραγματικότητα πήρες ότι ήθελες: χώρισες με τον άντρα σου, πήρε διαζύγιο η ερωμένη του, δεν έκαναν σχέση αν και χωρισμένοι, έχασαν τις οικογένειες και τους φίλους τους. Τι άλλο θέλεις τώρα από τη ζωή σου; Γιατί εάν θέλεις να συνεχίσεις να τιμωρείς τον πρώην σου μέχρι που να νιώσεις εσύ καλύτερα φοβάμαι ότι θα χάσεις τη δική σου ζωή.