Ο άντρας μου αρνείται να με βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού

Τι κάνεις όταν ο σύντροφός σου δεν σηκώνει ούτε το δαχτυλάκι του για να σε βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού, αλλά δηλώνει πολύ τυχερός και ευγνώμων που σε έχει; Τον χωρίζεις ή δεν τον χωρίζεις; Η Ευτυχία συμβουλεύει…

Αγαπητή Ευτυχία,

γνώρισα τον φίλο μου, τον «Τάκη» όταν μπήκα στο Πανεπιστήμιο και ερωτευτήκαμε με την πρώτη ματιά. Φέτος, αφού τελείωσε το στρατιωτικό του αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί. Εργαζόμαστε και οι δυο, εκείνος στο γραφείο του μπαμπά του και εγώ σε ένα δικηγορικό γραφείο. Τα ωράριά μας είναι δύσκολα αλλά τα καταφέρνουμε.

Είμαστε ενθουσιασμένοι που μοιραζόμαστε την ίδια στέγη, μας αρέσει πολύ η κοινή μας ζωή, ανυπομονούμε να βρεθούμε το βράδυ και να συζητήσουμε πώς πήγε η μέρα μας. Φαίνονται όλα ειδυλλιακά, ωστόσο εγώ έχω ορισμένα προβλήματα. Ο «Τάκης» δεν κάνει τίποτα στο σπίτι. Εντελώς τίποτα. Και αυτό το θεωρεί φυσιολογικό. Βέβαια, με ευγνωμονεί που έχω επιφορτιστεί τη φροντίδα του σπιτιού μας. Συνέχεια μου λέει πόσο ευτυχισμένος νιώθει που μένουμε μαζί και πόσο εκτιμά το πόσο ωραίο και καθαρό που είναι το διαμέρισμά μας. Και «Μπράβο αγάπη μου», και «Τι ωραία που μαγείρεψες αγάπη μου» και «Πόσο τυχερός είμαι! Δεν υπάρχει άλλη σαν εσένα».

Στην αρχή κολακεύτηκα. Στη συνέχεια νόμισα ότι θα αλλάξει και θα αρχίσει να συμμετέχει και αυτός τουλάχιστον στην καθαριότητα. Όμως τώρα, μετά από 6 μήνες έχω απελπιστεί. Δεν είναι ικανός να μαζέψει με τη σφουγγαρίστρα ούτε καν τα νερά στο μπάνιο αφού κάνει ντους.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν το έχω θίξει ποτέ αυτό το θέμα. Φοβάμαι μήπως διαταράξω την ευτυχία μας, γιατί ειλικρινά είμαι πολύ ευτυχισμένη. Σκέφτηκα να κάνω και εγώ το ίδιο, δηλαδή να αδιαφορήσω εντελώς για την καθαριότητα και το μαγείρεμα, αλλά δεν μπορώ… Φρικάρω και μόνο στη σκέψη ότι θα πρέπει να ζήσω σε ένα ακατάστατο σπίτι, έστω και μια εβδομάδα! Επίσης, επειδή δεν τρώω γλουτένη και λακτόζη, μου αρέσει να μαγειρεύω η ίδια και δεν εμπιστεύομαι κανέναν άλλο.

Από την άλλη όμως σκέφτομαι ότι, αν ο Τάκης συμπεριφέρεται αυτή τη στιγμή έτσι, πώς θα είναι μετά από 10 χρόνια; Τώρα είμαστε 25, πώς θα είναι όταν είμαστε 35 ή 45 που (ελπίζω) να έχουμε και παιδιά; Πώς θα τα καταφέρω να έχω και τη δουλειά μου και το σπίτι και την φροντίδα των παιδιών;

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνω; Να του μιλήσω ανοιχτά ρισκάροντας την απώλεια της συντροφικής ευτυχίας μου ή να συνεχίσουμε έτσι και να είμαι κουρασμένη μεν, ευτυχισμένη δε; Ρωτάω εσένα γιατί δεν ξέρω ποιον άλλο να ρωτήσω. Φοβάμαι ότι η μαμά μου αν το μάθει θα μου βάλει τις φωνές. Είναι βλέπεις, γυναίκα καριέρας και μας μεγάλωσε εμένα και την αδερφή μου με τις αρχές της ισότητας των φύλων.

Σε ευχαριστώ
«Έμι»

Αγαπητή «Έμι»,

είναι λογικό και αναμενόμενο στην Ελλάδα να συναντάς άντρες με αυτή τη νοοτροπία. Δυστυχώς έτσι τους μεγάλωσαν οι μαμάδες τους, σα να είναι μικροί πρίγκιπες και όταν έρχεται ο καιρός της συγκατοίκησης με μια γυναίκα αυτά τα θέματα προκύπτουν, ειδικά όταν μένουν για πρώτη φορά μαζί με τη σύντροφό τους.

Θα πρέπει να σταθείς και να σκεφτείς λίγο παραπάνω αυτό που λες: «τι θα γίνει όταν είμαστε 35 ή 45 χρονών που ελπίζω να έχουμε και παιδιά; Πώς θα τα καταφέρω να έχω και τη δουλειά μου και το σπίτι και την φροντίδα των παιδιών;». Ε, δεν θα μπορείς! Ή αν μπορείς δεν θα είσαι ευτυχισμένη. Θα έχουν πέσει όλα πάνω σου και δεν θα μπορείς να ανασάνεις. Πιστεύω ότι μέσα σου καταλαβαίνεις ότι έτσι θα γίνει, γι’ αυτό άλλωστε φοβάσαι να απευθυνθείς στη μητέρα σου. Ξέρεις ποιο είναι το σωστό και πώς θα έπρεπε να είναι η συγκατοίκησή σας, απλώς χρειάζεσαι κάποιον τρίτο, πιο αντικειμενικό να σου επιβεβαιώσει τους φόβους σου.

Το καλύτερο είναι να έχεις μια ειλικρινή και έντιμη συζήτηση με τον Τάκη και να του εκθέσεις ακριβώς την κατάσταση ως έχει. Να του εξηγήσεις ότι και εσύ κουράζεσαι, και εσύ θέλεις να επιστρέφεις στο σπίτι μετά τη δουλειά και να χαλαρώνεις, και ότι δεν μπορεί η δική του ξεκούραση να γίνεται εις βάρος σου από τη στιγμή που έχετε το ίδιο πρόγραμμα.

Μπορείς να του προτείνεις να μοιράζεστε τις δουλειές π.χ. εσύ μαγείρεμα, αυτός πλύσιμο των πιάτων, εσύ τακτοποίηση αυτός πλυντήρια και άπλωμα, εσύ σφουγγάρισμα αυτός σκούπισμα κ.ά. Επίσης εάν επιμένει ότι δεν θέλει να κάνει τίποτα ή ότι δεν ξέρει (και μάλλον δεν θα θέλει και να μάθει), πρότεινέ του να έρχεται μια καθαρίστρια 1-2 φορές την εβδομάδα, να την πληρώνει αυτός και εσύ να αναλάβεις μαγείρεμα και πλύσιμο ρούχων.

Καλό είναι να ξεκαθαρίσεις την κατάσταση τώρα, πριν περάσουν άλλοι 6 μήνες συγκατοίκησης όπου εσύ θα κάνεις απλώς υπομονή. Γιατί αυτή τη στιγμή νιώθει ευγνώμων που η  σύντροφός του εκτελεί και χρέη καθαρίστριας και μαγείρισσας. Όσο όμως περνά ο καιρός δεν θα νιώθει πια ευγνωμοσύνη αλλά θα το θεωρεί δεδομένο, και τότε δύσκολα θα αλλάξει η κατάσταση χωρίς να πληγωθεί ανεπανόρθωτα ο ένας από τους δυο σας και η σχέση σας.

Σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία.